Op 18 oktober 1975 wordt in Maarn het Sociaal Cultureel Centrum aan het Trompplein geopend. In de loop van de jaren ’60 kwam door de woningnood de zogenaamde “bouwstroom” op gang waardoor gemeentes rondom grote steden, als Utrecht, grootschalige bouwprojecten moesten realiseren. Hierbij was het niet ongewoon om externe partijen bij te betrekken. In het geval van Maarn was dat het Bouwfonds Nederlandse Gemeenten, die onder meer de wijk “de Driesprong” realiseert. Een vast onderdeel voor het Bouwfonds bij het realiseren van dermate grote woningbouwprojecten was het realiseren van een sociale infrastructuur. Voor Maarn was dit het nieuwe dorpshuis dat geplaatst werd naast de bestaande houten sporthal op het terrein waar toentertijd hockeyclub Maarn was gevestigd. Het dorpshuis kreeg een cultureel maatschappelijke functie, met gelegenheden voor sport, een bibliotheekruimte (ook nodig voor rijkssubsidie) en een kegelbaan. Het Bouwfonds zegde voor het realiseren van het Sociaal Cultureel Centrum in Maarn een bedrag van fl. 275.000,- toe. Daarnaast werd er een rijkssubsidie verstrekt van fl. 560.000,- Om voor deze rijkssubsidie in aanmerking te komen moest de Maarnse bevolking 10% (fl. 50.000,-) inbrengen en een sluitende begroting indienen. Om de betrokkenheid van de bevolking te borgen kwam het dorpshuis in eigendom van Stichting Dorpshuis opgezet. Volgens de statuten moest de stichting een algemeen bestuur hebben en een dagelijks bestuur, waarbij in het algemeen bestuur alle verschillende groepen van gebruikers en de gemeente waren vertegenwoordigd. De grootte van het nieuwe dorpshuis was gebaseerd op de toekomstige bouwplannen waarmee het inwonertal van Maarn 8000 zou tellen.
In de beginjaren bleek het al moeilijk om, zonder een gemeentelijke bijdrage, een sluitende begroting te hebben. Omdat de houten sporthal in de loop van de jaren 80 niet meer voldeed, er behoefte was aan een grotere sporthal en er een actualisatie van de gebruiksfuncties nodig was, is er een plan geformuleerd. Onder andere met een toezegging van LTV Maarn om in het winterseizoen 50 uur per week de sporthal te gaan gebruiken, is de ontwikkeling doorgezet. De prognose van het exploitatieresultaat van het dorpshuis na de verbouwing gaf een tekort van fl. 120.000,- De gemeente voorzag in huisvestingssubsidies voor de verenigingen om zo de exploitatie van het dorpshuis rond te krijgen en gaf sporadisch een eenmalige bijdrage voor onderhoudswerkzaamheden en verdere tekorten aan te vullen. In 1990 is de uitbreiding van De Twee Marken gerealiseerd. Deze is gefinancierd met een gemeentelijke geldlening met een looptijd van 30 jaar.
Onder druk om subsidiegelden kwijt te raken zijn in 2003 de Ouderbonden verhuisd van het dorpshuis naar de net gerealiseerde Trompstaete. 2003 werd ook gekenmerkt door een structureel begrotingstekort in Maarn. Om de voorbereidingen voor de gemeentelijke herindeling niet met een structureel te kort op te zadelen is besloten de OZB met 32 procent te verhogen, de subsidie voor de Twee Marken voor de jeugdruimten stop te zetten en het dorpshuis meer vrijheid te geven voor commercieel verhuur om de huurderving op te vangen. In 2004 werd besloten om de huisvestingssubsidie voor MaarnWijzer te korten en de subsidiestromen richting het dorpshuis veder te stroomlijnen. In plaats van de tekorten standaard aan te vullen, krijgt het dorpshuis voortaan een vast subsidiebedrag van €23.000,- Dit gaf in 2005 al een negatief effect voor het dorpshuis met een tekort van bijna € 60.000,- De toenmalige wethouder Coehoorn gaf aan dat met de gemeentelijke eenwording dit positief voor het Maarnse dorpshuis zou uitpakken: “de omringende dorpen kennen verschillende, vaak hogere subsidieregelingen voor dorpshuizen of andere instellingen. In de toekomst zal dit voor allen centraal geregeld gaan worden”. Meer zorgen waren er over de sporthal waar een structureel tekort van €20.000,- was. De gymnastiekvereniging was gestopt en en de tennisvereniging gebruikte de sporthal niet meer. Er is toen geopperd om de sporthal aan de gemeente cadeau te geven, deze was immers verantwoordelijk voor de gymnastiekfaciliteiten voor de schoolgaande kinderen. Ondertussen werd er in de omliggende gemeenten haast gemaakt met projecten als Allemanswaard, de Binder en het Cultuurhuis in Doorn, waarbij de laatste 2 als gemeentelijk eigendom zijn ontwikkeld, dit in tegenstelling tot de Twee Marken.
Door de eigendomsstructuur van de Twee Marken kwam het dorpshuis na de gemeentelijke herindeling meer geïsoleerd te staan; de sporthal werd niet benoemd als gemeentelijke sportvoorziening en de subsidieregeling voor alle stichtingen werd aangepast, waardoor het exploitatiemodel verder onder druk kwam te staan. In 2007 zijn de statuten van Stichting Sociaal Centrum “De Twee Marken” aangepast. Waar in de beginjaren de Maarnse bevolking sterk betrokken werd bij het reilen en zeilen van de stichting, is deze transparantie en toezicht er sindsdien niet meer.
